خورجین از دست‌بافت های بی‌گرۀ عشایر بختیاری است که جنبۀ خودمصرفی دارد و توسط زنان بر روی دارهای افقی بافته می‌شود. خورجین در حمل و نگهداری اشیاء نفیس و قیمتی به ویژه در مواقع کوچ مورد استفادۀ عشایر قرار می‌گیرد و تقریباً حکم صندوقچه را دارد.خورجین در اندازه های مختلف بافته می‌شود و ابعاد آن به طور متوسط حدود ۵/۳ متر در ۹۰ سانتی‌متر است و چندین نوع تکنیک بافت در آن به کار می‌رود. یک قسمت آن گلیم بافت با تکنیک سوزنی و قسمت دیگر گلیم بافت ساده و بالاخره قسمتی با تکنیک قالی بافت بافته می‌شود .نقوش این گونه خورجین‌ها هندسی است و معمولاً از گنجینه نقوش سنتی انتخاب و بافته می‌شوند. خورجین‌ها جزو جهیزیه دختر عشایری هم محسوب می‌شود؛ به همین دلیل به جز ارزش کاربردی از ارزش معنوی و هنری هم برخوردار است. برای بافت یک عدد خورجین حدود ۸ کیلو خامه لازم است که با دو نفر بافنده ۵/۱ تا ۲ ماه طول می‌کشد. بهترین خورجین عشایری به وسیلۀ طایفۀ اولاد حاج علی که در اطراف سرخون زندگی می‌کنند بافته می‌شود و کارهای قدیمی این طایفه که شامل خورجین و گلیم است به عنوان بافته های عتیقه معروف و کمیاب است.