درود بر منتقد من

       یکی از رموز موفقیت های فردی و اجتماعی انسان ،روحیه انتقاد پذیری است ، داشتن این روحیه نشانه رشد روحی ، معنوی و اخلاقی فرد است و به طریق اولی اصلاح ساختار هر سیستم اداری و غیر اداری و به طور کلی اصلاح ساختار هر حاکمیتی ، در سایه انتقاد و انتقاد پذیری است ، اگر انتقاد را نهی از منکر و پیشنهاد را به مثابه امر به معروف تلقی کنیم ، پس انتقاد و پیشنهاد شعائر الله هستند و باید برای منتقد و انتقاد تقدس قائل بود نه اینکه منتقد را برانیم و انتقادش را به دیوار بکوبیم، چقدر پیش آمده است که دیده ایم عوامل قدرت یا متوهمان به قدرت تحت تاثیر پدیده مزموم تعریف ، تمجید ، مداحی و تملق عناصر فرصت طلب و منفعت خواه و یا به خاطر حب نفس ، یا عیوب خود را نمی بینند و نمی فهمند و یا حاضر نیستند خود را دارای عیب و نقص بدانند و از این رو نقد و تذکر دیگران را به غرض ورزی و دشمنی حمل می کنند و منتقدین دلسوز را بی انصافانه طرد و به راحتی تخم کینه و دشمنی می کارند و از دوست ، دشمن می سازند در حالیکه می توانند با پذیرش و یا احترام به انتقاد ، او را هم چنان در سنگر خودی نگه دارند براستی که مثل آنان مثل خلبانی است که ارتباطش با برج مراقبت قطع شده است ، مگر نه اینکه امام علی (ع) می فرمایند ؛ ” هیچ کس به اندازه ای بزرگ نیست که نسبت به نقد بی نیاز باشد و هیچ کس به اندازه ای کوچک نیست که نسبت به نقد ناتوان باشد ” پس چرا همواره در حاشیه قدرت ، منتقدین کمیاب اند و چاپلوسان در صف ؟ چرا گوش های مان معتاد تعریف و تمجید اند؟ چرا منتقدین دلسوز را با برند و برچسب مخرب به حاشیه سوق می دهیم ؟ مگر نه این است که منتقد ، راه و رسم صحیح را متذکر میشود ؟ مگر مشی و سنت حضرت ختمی مرتبت پیامبر اکرم (ص) بیزاری از مداحی و چاپلوسی نبود و مگر نفرمود ” که به چهره مداحان و چاپلوسان خاک بپاشید ” پس چرا به عنوان یک مسلمان در برابر چاپلوسان متبسم و در برابر منتقدین مان ابرو در هم می کشیم ؟ آری ، انتقاد کردن باعث زیاد شدن دوستی ها و محبت هاست چرا که اگر بجا باشد منتهی به رفع عیب و اگر نابجا باشد از بین برنده ذهنیت اشتباه است و چه زیبا در این راستا امام هادی (ع) فرموده اند که ” انتقاد کلید گفتگوست و ابراز انتقاد بهتر از کینه بردل گرفتن است ” ، پس باید همت گماشت تا بیماری مزمن ، انتقاد نکردن ، انتقاد ناپذیری ، مدح و مداحی و تعریف و تمجید بی جا در متن جامعه اسلامی علاج گردد که قدر مسلم این مهم محقق نمی شود مگر اینکه به تاسی از سنت اهل بیت سلام الله علیهم ، تقویت اعتقادات دینی مردم در اولویت برنامه های فرهنگی ، اعتقادی و اجتماعی حاکمیت قرار گیرد که در آن صورت منتقد ، دوست و برادر دینی محسوب میشود که قدرش قابل تقویم نخواهد بود، امید است با نصب العین این برنامه ها ، مواضع نقد و نقادی احیاء و مواضع مدح و مداحی برای همیشه منکوب گردد و شاهد عزت ایرانی و تعالی ایران اسلامی باشیم .۱۳۹۳/۵/۲

انشاء الله

رضا دوستی ایرانی