مرحوم سرحدی ( متوفی ۱۲۴۵ هجری قمری ) که از شعرای بنام فرخ شهری است در قهفرخ به دنیا آمد . از وی چهارصد و پنجاه بیت شعر در نسخه خطی قدیمی موجود است که غزل ذیل نمونه ای از اشعار آن مرحوم است :

تا جدا از درگه پیر مغان افتاده ام            همچو اشک از دیده پیر و جوان افتاده ام

از در یار افکند بختم اگر بر آسمان            در حقیقت بر زمین از آسمان افتاده ام

بسته ام با آب چشم از پیش ، راه غافله            من چو گردی از قفای کاروان افتاده ام

نیست در سودای عشق اندیشه سود و زیان            کافرم در کار دل گر فکر جان افتاده ام

این که خاموشم نه از شکر وصال است ای فلک!          بس که نالیدم ز هجران از زبان افتاده ام

شکوه از چرخم خطا باشد رهی تا خو چرا          شعر فهم و نکته سنج و خرده دان افتاده ام

من که هر ساعت نهم پا بر سر هفت آسمان

شکر باید گفت چون از نردبان افتاده ام