یکی از رموز موفقیت های فردی و اجتماعی انسان ،روحیه انتقاد پذیری است ، داشتن این روحیه نشانه رشد روحی ، معنوی و اخلاقی فرد است و به طریق اولی اصلاح ساختار هر سیستم اداری و غیر اداری و به طور کلی اصلاح ساختار هر حاکمیتی ، در سایه انتقاد و انتقاد پذیری است ، اگر انتقاد را نهی از منکر و پیشنهاد را به مثابه امر به معروف تلقی کنیم ، پس انتقاد و پیشنهاد شعائر الله هستند و باید برای منتقد و انتقاد تقدس قائل بود نه اینکه منتقد را برانیم و انتقادش را به دیوار بکوبیم، چقدر پیش آمده است که دیده ایم عوامل قدرت یا متوهمان به قدرت تحت تاثیر پدیده مزموم تعریف ، تمجید ، مداحی و تملق عناصر فرصت طلب و منفعت خواه و یا به خاطر حب نفس ، یا عیوب خود را نمی بینند و نمی فهمند و یا حاضر نیستند خود را دارای عیب و نقص بدانند و از این رو نقد و تذکر دیگران را به غرض ورزی و دشمنی حمل می کنند و منتقدین دلسوز را بی انصافانه طرد و به راحتی تخم کینه و دشمنی می کارند و از دوست ، دشمن می سازند در حالیکه می توانند با پذیرش و یا احترام به انتقاد ، او را هم چنان در سنگر خودی نگه دارند براستی که مثل آنان مثل خلبانی است که ارتباطش با برج مراقبت قطع شده است ، مگر نه اینکه امام علی (ع) می فرمایند ؛ ” هیچ کس به اندازه ای بزرگ نیست که نسبت به نقد بی نیاز باشد و هیچ کس به اندازه ای کوچک نیست که نسبت به نقد ناتوان باشد ” پس چرا همواره در حاشیه قدرت ، منتقدین کمیاب اند و چاپلوسان در صف ؟ چرا گوش های مان معتاد تعریف و تمجید اند؟ چرا منتقدین دلسوز را با برند و برچسب مخرب به حاشیه سوق می دهیم ؟ مگر نه این است که منتقد ، راه و رسم صحیح را متذکر میشود ؟ مگر مشی و سنت حضرت ختمی مرتبت پیامبر اکرم (ص) بیزاری از مداحی و چاپلوسی نبود و مگر نفرمود ” که به چهره مداحان و چاپلوسان خاک بپاشید ” پس چرا به عنوان یک مسلمان در برابر چاپلوسان متبسم و در برابر منتقدین مان ابرو در هم می کشیم ؟ آری ، انتقاد کردن باعث زیاد شدن دوستی ها و محبت هاست چرا که اگر بجا باشد منتهی به رفع عیب و اگر نابجا باشد از بین برنده ذهنیت اشتباه است و چه زیبا در این راستا امام هادی (ع) فرموده اند که ” انتقاد کلید گفتگوست و ابراز انتقاد بهتر از کینه بردل گرفتن است ” ، پس باید همت گماشت تا بیماری مزمن ، انتقاد نکردن ، انتقاد ناپذیری ، مدح و مداحی و تعریف و تمجید بی جا در متن جامعه اسلامی علاج گردد که قدر مسلم این مهم محقق نمی شود مگر اینکه به تاسی از سنت اهل بیت سلام الله علیهم ، تقویت اعتقادات دینی مردم در اولویت برنامه های فرهنگی ، اعتقادی و اجتماعی حاکمیت قرار گیرد که در آن صورت منتقد ، دوست و برادر دینی محسوب میشود که قدرش قابل تقویم نخواهد بود، امید است با نصب العین این برنامه ها ، مواضع نقد و نقادی احیاء و مواضع مدح و مداحی برای همیشه منکوب گردد و شاهد عزت ایرانی و تعالی ایران اسلامی باشیم .۱۳۹۳/۵/۲
انشاء الله
۱۴ شهریور, ۱۳۹۴ at ۱:۰۲ ب.ظ
جناب آقای دوستی بهتر بود شما به عنوان سر دبیر این سایت کمی پروفایل خودتان را باز تر می کردید تا ما بیشتر باهاتون آشنا بشیم . این انتقاد من نسبت به کاربران این سایته و متاسفانه کلا مردم استان خودمون که بسیار بسیار دولا دولا راه میرن ، راستی این همه محافظه کاری مخصوصا برای نوشتن مشخصات کامل چیه ؟ آیا وارد شدن و عضو این سایت شدن اینقدر خطرناکه ؟!! خب اگه هست به ما هم بگین ….. چطور میشه هم برای این سایت مطلب نوشت و هم نویسنده مطلب رو کامل نشناسیم ، من نگاه کردم به پروفایل کاربران دیدم همه رمز آلوده و بسیار محافظه کار شاید همه اینقد مهم هستند که میترسن شناخته بشن فکر نمی کنم دو سه تا مشخصات نوشتن نیاز به این همه احتیاط و محافظه کاری داشته باشه ….. مخصوصا از آقای سردبیر انتظار بیشتری هست
۷ اردیبهشت, ۱۳۹۷ at ۱:۱۲ ب.ظ
با سلام واحترام
بسیار زیبا چهره منتقد وانتقاد رو به تصویر کشیده اید.
اما بنظر میرسه اینکه انتقاد رو بانهی از منکر برابر دانسته اید وپیشنهاد رابا امر به معروف کمی جای تامل دارد.
چراکه نهی از منکر فقط برای بیان منکرات وزشتیها بکار میرود وامر به معروف لزوما برای همه امور حلال ومباح وواجب
اما پیشنهاد وسعت بیشتری دارد .
مهم تر از ان انتقاد است که گاه منشا اخلاقی ودینی ندارد وبیان خوبیها وبدیهاست .