رضا دوستی ایرانی ؛ برای دستیابی به توسعه پایدار ،اصلاح ساختار نظام اداری ، ضرورتی اجتناب ناپذیر است.

بر همه واضح و مبرهن است که نظام اداری حاکم بر کشور، فرسوده ، انگیزه کش و ناکارآمد است ، و بی تردید برای دستیابی به تحول ، پویایی و توسعه پایدار در همه ابعاد، ناگزیر به اصلاح آن هستیم، در این راستا سالهای اخیر گامهایی در جهت تحول در نظام حقوق و دستمزد، شفاف سازی وظایف و اختیارات، کاهش تصدی گری و اعمال فرهنگ تنبیه و تشویق برداشته شده است اما برای دستیابی به نظام اداری کارآمد و پویا همچنان در ابتدای راه هستیم و برای تحقق این مهم، ناگزیریم بر اساس شاخص های علمی و شناخته شده جهان ،ساختار نظام اداری کشور را اصلاح کنیم ، تدوین قانون ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد ، شرط کافی برای اصلاح نظام اداری است اما شرط لازم آن است که اصول ۱۴ گانه ذیل در دستور کار فوری و برنامه نظام اداری قرار گیرد ؛
۱. رعایت اصل آموزش و پرورش کارکنان و مدیران ( برای نهادینه نمودن آموزش باید نگاه سرمایه ای به آموزش جایگزین نگاه هزینه ای به آن گردد ،چراکه نیروی انسانی آموزش دیده، سرمایه ای جاودان و مهم ترین آیتم توسعه پایدار است )
۲. تغییر نگرش و تقویت باورهای دینی و اعتقادی کارکنان ( نهادینه سازی این گفتمان و عقیده که رضایت خداوند منوط به تامین رضایت خلق اوست بعلاوه تامین سایر حقوق مسلم شهروندی کارکنان بطور قطع زمینه تکریم ارباب رجوع را فراهم خواهد نمود ).
۳. قانون گرایی کارکنان و مدیران( کار بر مبنای قانون و مقررات، نماد بارز همدلی و همزبانی دولت و ملت است) .
۴. عدم تمرکز اداری ( اعمال سیاست تمرکز زدایی و تفویض اختیار امور به زیر مجموعه نقش موثری در چابک سازی سیستم اداری و نهایتا جلب رضایت ارباب رجوع دارد).
۵. اعمال عدالت در برخورد با کارکنان ( یک با یک، باید در همه جا مساوی باشد، حتی در برخورد با کارکنان، منتها سیستم بایدبر حسب نوع و نحوه خدمت کارکنان عدالت پیشه باشد ) .
۶. نظارت مستمر بر عملکرد کارکنان ( اعمال نظارت مستمر و کارشناسی بر عملکرد کارکنان ،از ایجاد فساد و رانت آنان ممانعت به عمل می آورد ).
۷. رعایت اصل شایسته سالاری ( بکارگیری نیروها و انتصاب مدیران باید بر اساس شایسته سالاری صورت گیرد و همواره باید سعی شود امور کلان و مهم به نخبگان و شایستگان تفویض گردد).
۸. نهادینه سازی فرهنگ نقد و نقادی ( به منظور کارآمدسازی سیستم اداری ،نهادینه کردن فرهنگ نقد و نقادی و ممانعت از مداحی و چاپلوسی کارکنان در سیستم اداری یک انتخاب نیست ، بلکه ضرورتی اجتناب ناپذیر است).
۹. نهادینه سازی فرهنگ تنبیه و تشویق ( تشویق و تنبیه بجای کارکنان رشد و تعالی سیستم اداری را کاتالیزوری خواهد کرد).
۱۰. بهبود وضع معیشتی کارکنان ( وضع معیشتی مناسب کارکنان ، علاوه بر اینکه استرس ایشان را می کاهد،موجب میشود کارکنان خلاقیت های فردی بیشتری از خود بروز دهند ).
۱۱.گزینش صحیح کارکنان و اصلاح سیاست های گزینشی ( همیشه ورودی ها مهم اند ، در جذب نیرو باید به لحاظ روان شناسی به روحیات فردی متقاضی استخدام توجه ویژه شود، که آیا متقاضی جویای کار وطن پرستی مردم دوست و موحد است یا ارادت و اعتقادی به خدا ، میهن و مردم ندارد)
۱۲. پاکسازی نظام اداری از کارکنان و مدیران فاسد( در سیستم اداری پویا و کارآمد باید همواره تلاش کرد که نیروی انسانی فاسد و تباه نشود اما اگر علیرغم مراقبت های حراستی فاسد شد باید سیستم را از وجود مفسدین پاکسازی نمود و در این راستا حذف مفسدان مالی الزامی است ).
۱۳. شفافیت در امور و پرهیز از پنهان کاری ( در یک نظام مردم سالار دینی، دانستن حق شهروندی مسلم مردم است، لذا باید آنان را محرم بدانیم و شفاف در جریان امور قرارشان دهیم، مضاف بر اینکه پنهان کاری نگهبان جدی فساد است ).
۱۴. رعایت اصل پاسخ گویی کارکنان و مدیران ( به تعبیر مولا علی ع همه باید به مصداق؛ کلکم راع و کلکم مسوول عن الرعیته باشیم و در قبال مسئولیت مان به مردم پاسخگو باشیم ).

امید است با نصب العین قانون و اصول صدر الذکر به زودی شاهد ارتقاء سلامت نظام اداری و توسعه پایدار کشور در همه ابعاد باشیم ، نظامی کارآمد که در سایه تدبیر و پویایی اش، عزت ایران و ایرانی تامین گردد. ان شاء الله